نحوه تولید سرمایش در سیستمهای تراکمی
نحوه تولید سرمایش در سیستم های تراکمی
(مقایسه دستگاه های گودمن و ریم با دستگاه های پنلی و داکت اسپلیت های دیگر)
یکی دیگر از مهمترین مزایای دستگاه های گودمن و ریم این است که عمل تولید سرمایش در هواساز داخل واحد اتفاق می افتد؛ به این معنی که شیر انبساط (Expansion valve) در داخل هواساز قرار دارد که این امر باعث می گردد طول لوله مسی قابل اجرا در ارتفاع و در افق چند برابر دستگاه های پنلی و داکت اسپیلت های دیگر می باشد.
ظرفیت واقعی دستگاه بسیار نزدیکتر به ظرفیت نامی آن می باشد در حالیکه در دستگاه های اسپیلت کانالی و داکت اسپیلت های دیگر، این تولید سرما در کندانسور اتفاق افتاده و سرمای خروجی از پنل یا داکت داخل واحد بسیار کمتر از ظرفیت تولیدی آن در کندانسور است. اما در دستگاه های گودمن و ریم عمل تولید سرمایش در یونیت داخلی (هواساز)، داخل واحد اتفاق می افتد پس دستگاه تمام سرمای تولید شده را در واحد استفاده می کند و راندمان بالاتری نسبت به بقیه دارد. یعنی تمام ظرفیت سرمایش تولیدی توسط دستگاه داخل فضا مصرف شده و پرت کمتری را دارا می باشد. ظرفیت سرمایش دستگاه ها بر پایه تن تبرید یاBTU است، که منظور قدرت سرمادهی آن (قدرت حذف گرما یا گرماگیری آن) است.
شبیه سازی پروسه تولید سرمایش با گاز فندک
به عنوان مثال می توان سرمایش تولید شده از گاز فندک را مورد بررسی قرار داد. گاز فندک در کارخانه و تحت فشار بالا تبدیل به مایع شده و درون قوطی تزریق می شود. در هنگام استفاده از این مایع (گاز تحت فشار بالا) شاسی بالایی قوطی فشار داده می شود و به علت بیشتر بودن فشار گاز درون قوطی از فشار محیط، مایع از آن خارج می شود. اما به علت اختلاف فشار بالایی که مایع (گاز فشرده) با هوای محیط دارد، مایع پس از خروج از قوطی منبسط شده به گاز تبدیل میگردد و با افت شدید دمای به وجود آمده بخار اب موجود در هوا تبدیل به برفک خواهد شد. در واقع این فرآیند را می توان با انبساط گاز مبرد در سیستم های تهویه مطبوع تراکمی مقایسه نمود. در این سیستم ها نیز مبرد که به شکل گاز است، پس از عبور از کمپرسور دارای فشار بالایی بوده و بعد از عبور از کندانسور به مایع نزدیک شده است؛ اما به علت فشار بالا همچنان دمای مبرد بالاست. به همین دلیل از یک شیر انبساط نیز عبور داده می شود تا با افت فشار، در اواپراتور تبدیل به گاز می شود. در این مرحله مبرد بیشترین بازدهی برای سرمایش محیط مورد نظر را داراست. این فرآیند افت فشار ناشی از شیر انبساط، معادل فشار دادن شاسی گاز فندک و انبساط گاز فشرده (مایع) درون فندک به هوای محیط است.
در دستگاه های گودمن و ریم این انبساط و تشکیل برفک (به معنی بیشترین بازده مبرد در ایجاد سرمایش) درون هواساز داخل واحد انجام می¬شود. به عبارتی شیر انبساط درون واحد قرار دارد. اما در داکت اسپیلت های دیگر فرآیند انبساط در خارج از واحد انجام می شود و مایع مبرد سرد تا زمانی که از کندانسور که در بیرون واحد است به داخل واحد منتقل شود، قطعاً مقدار بسیار زیادی اتلاف انرژی خواهد داشت.
کندانسور
تکنولوژی تبرید تراکمی در دستگاه های مختلف به این بستگی دارد که گاز در حال فشرده شدن (Compress) کاملا گاز بوده یعنی از تمام ظرفیت آن در اواپراتور استفاده شده و سرمای خود را در اواپراتور از دست داده و مایعی که از کندانسور خارج میشود به مایع نزدیکتر باشد تا بتواند درشیر انبساط حداکثر سرما را تولید کند. مایع خارج شده از کمپرسور به علت فشرده شدن (Compress) دارایدما و فشار بسیار بالایی می باشد که این دمای بالا از صد در صد مایع بودن مبرد جلوگیری می کند. به همین دلیل این مایع داغ از داخل فین های کندانسور عبور کرده و توسط جریان هوای ساخته شده توسط فن کندانسور دمای خود را از دست داده به مایع نزدیکتر می شود. پس هرچه سطح تماس این مایع داغ با هوا بیشتر و طولانی تر باشد خنک تر شده ، به مایع نزدیکتر می گردد.همانطور که ملاحظه می کنید کندانسورهای اکثر دستگاه های اسپیلت پنل و اسپیلت کانالی بغل زن می باشد؛ یعنی دارای دو وجه بوده که هوا از یک طرف وارد و از طرف دیگر خارج می گردد.
اما دستگاه های گودمن و ریم دارای چهار وجه بوده و مساحت تماس هوا با این مایع داغ چهار برابر می باشد. این برتری باعث می گردد که مایع خروجی از کندانسور تا 90 درصد مایع باشد .تا در اواپراتور حداکثر ظرفیت خود را القا کرده و از حداکثر راندمان دستگاه استفاده شود.
در اجرای لوله مسی داکت اسپیلت ها و اسپیلت پنل ها، هر دو لوله مسی رفت و برگشت باید دارای عایق باشد چون گاز سرد خروجی از کندانسور به ترتیب از طریق کمپرسور، کندانسور و شیر انبساط تبدیل به مایع سرد با فشار پایین شده و نباید دمای خود را از دست بدهد تا زمانی که به محیط گرم برسد و عمل سرمایش را در آنجا اعمال نماید. در حالیکه در اجرای لوله مسی دستگاه های گودمن و ریم فقط لوله مسی برگشت عایق می باشد و در لوله مسی رفت از طرف کندانسور مایع
( liquid ) بدون عایق می باشد. این امر بدین علت است که شیر انبساط در این دستگاه ها، در هواساز و در واقع درون واحد قرار دارد و مبرد در فاصله بین هواساز و کندانسور به علت فشار بالا، دمای پایینی ندارد که نیازی به عایق باشد.
محل نصب کندانسور
کندانسورهای این دستگاه ها چهارطرفه می باشد به این معنی که از چهار طرف هوا را مکش کرده و به سمت بالا پرتاب می کند. لذا در نحوه قرارگیری باید حتما دقت شود تا تمامی کندانسورها حداقل از یکدیگر 60 سانتی متر فاصله داشته باشند تا به اندازه کافی از هوای اطراف خود استفاده کنند.
هرگز بر روی کندانسورها نباید سقفی وجود داشته باشد. در صورت وجود سقف ، هوای پرتاب شده به بالا توسط کندانسور به سقف برخورد کرده و به پایین می آید و محیط اطراف کندانسور را گرم کرده از تبادل دمای گاز با هوا جلوگیری می کند که تا حد بسیار زیادی از ظرفیت دستگاه کاسته شده (خنک نمی کند) و به کمپرسور دستگاه فشار زیادی وارد می گردد.